Szkoła Podstawowa Nr 6 im. Orła Białego
Konkurs dla klas III, IV, V
Cel konkursu: przedstawienie sylwetek Świętych – wzorów do naśladowania w niesieniu pomocy innym;
Zasady konkursu: - przedstawienie - w formie plakatu życiorysu jednego z proponowanych Świętych (lub innego innego samodzielnie wybranego przez uczestnika konkursu)
- prace należy złożyć w terminie do 24 października do p. Cecylii Brakonieckiej
lub do p. Iwony Olbryś
1) Święta Aniela Merici – Żyła w XV/XVI wieku we Włoszech
Była moderatorką dzieł miłosierdzia. Początkowo działała w świeckiej organizacji „Miłość Boga”, której celem była odnowa wewnętrzna oraz wspieranie ubogich. Z biegiem lat dzięki pracy członków organizacji powstawały przytułki dla sierot, zakłady i szkoły dla ubogiej młodzieży, a także pomoc nieuleczalnie chorym w szpitalach.
W roku 1535 założyła nowe zgromadzenie zakonne Sióstr Urszulanek. Misją Urszulanek było wychowanie młodych dziewcząt na dobre matki i osoby zatroskane o dobro wspólne, ponieważ Święta Aniela twierdziła, że NIEŁAD W SPOŁECZEŃSTWIE WYWODZI SIĘ Z NIEŁADU W RODZINIE.
cd-14007
2) Święta Elżbieta Węgierska. - Urodziła się w XIII wieku w rodzinie królewskiej w Bratysławie. W wieku kilkunastu lat została wydana za mąż i urodziła troje dzieci. Kiedy miała dwadzieścia lat jej mąż zginął podczas wyprawy krzyżowej. Jako młoda wdowa zajęła się wychowywaniem dzieci. Ponadto, wbrew całej rodzinie, pomagała biednym: fundowała szpitale, w których posługiwała kalekom oraz opiekowała się trędowatymi. Wspomagała datkami ubogich. Umarła w opinii świętości.
"Święta Elżbieta przedstawiana jest w stroju królewskim albo z naręczem róż w fartuchu. Powstała bowiem legenda, że mąż zakazał jej rozdawać ubogim pieniądze i chleb. Gdy pewnego razu przyłapał ją na wynoszeniu bułek w fartuchu i kazał jej pokazać, co niesie, zobaczył róże, mimo że była to zima. Jej atrybutami są także: kilka monet i różaniec".
3)Święty Brat Albert Chmielowski – Żył w XIX wieku w Polsce
Posiadał ogromny talent malarski, jednak porzucił karierę malarską, aby stać się „Przyjacielem Pana w ubogich”. Jego motto brzmiało: „W życiu trzeba być dobrym jak chleb” Resztę życia spędził w Krakowie wśród ludzi z marginesu, wyrzutków społeczeństwa i biedaków. To dla nich organizował przytułki i domy opieki, które nazywał „Przytuliskami” i „Ogrzewalniami”
4) Święty Franciszek z Asyżu – Żył w XII/ XIII wieku we Włoszech. Pochodził z bogatej rodziny kupieckiej. Był wielkim przyjacielem zwierząt i obrońcą całej przyrody. Odznaczał się również wielką troską wobec żebraków, których stale wspomagał jałmużną. Po przebytej ciężkiej chorobie Franciszek porzucił swoje dotychczasowe zamożne i wesołe życie młodzieńcze i oddał się służbie ubogim i chorym, zwłaszcza trędowatym. Franciszek w trosce o najprostszych i najbiedniejszych zorganizował pierwsze szopki i jasełka bożonarodzeniowe.
5) Święta Matka Teresa z Kalkuty – Żyła w XX wieku w Indiach. Wrażliwa na ludzkie ubóstwo pragnęła założyć zgromadzenie, którego członkinie żyłyby tak samo jak indyjscy nędzarze. Zakładała szkoły dla najbiedniejszej młodzieży: początkowo sama uczyła dzieci pisząc patykiem po mokrym piasku, myła dzieci i dawała schronienie konającym nędzarzom. Kiedy udało jej się założyć Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Miłości, razem ze współsiostrami wyszukiwała w najnędzniejszych dzielnicach Kalkuty oraz w pobliskich miasteczkach i wioskach opuszczonych chorych, kalekich, umierających. Założyła Dom Czystego Serca dla umierających, Dom dla dzieci opuszczonych , które otrzymywały podstawowe wykształcenie oraz rodziny zastępcze. Działalność Sióstr Misjonarek Miłości rozprzestrzeniła się na kraje całego świata, między innymi: Stany Zjednoczone, Związek Radziecki, Czechosłowację, Albanię i wiele innych.
Na pytanie czy Matka Teresa ie jest zmęczona taką ciężką pracą odpowiadała: ODPOCZNĘ W NIEBIE.
6) Święty Jan Boży – urodził się w XV wieku w Portugalii. Swoje dorosłe życie spędził w Hiszpanii, gdzie po przeżytej ciężkiej chorobie i pobycie w szpitalu, dobrowolnie skazał się na życie pośród najbiedniejszych mieszkańców Grenady. Dzielił się z nimi tym co posiadał, zbierał chrust w lesie i sprzedawał, a zarobione pieniądze rozdawał biedakom. Wysiłki Jana zauważyli bogatsi mieszkańcy miasta, którzy pomogli mu zdobyć fundusze na budowę szpitala. Był to początkowo prymitywny budynek, ale warunki były nowoczesne jak na tamte czasy. Przede wszystkim dbano o higienę. Chorych umysłowo oddzielono od innych chorych i traktowano łagodnie. Po przyjęciu do szpitala Jan sam kąpał każdego chorego. Aby nakarmić chorych Jan każdego popołudnia odwiedzał targi, gdzie prosił o resztki niesprzedanych produktów żywnościowych, chodził po domach i żebrał: dostawał jedzenie, a czasem nawet pieniądze. Święty Jan Boży swoją dobrocią zaraził też innych. Umarł po tym, jak ratując tonącego chłopca, zachorował na zapalenie płuc.
7) Święta Kinga – Żyła w XIII wieku w Polsce. Była żoną księcia sandomierskiego Bolesława Wstydliwego. Jako księżna fundowała kościoły, ale także karmiła biedaków, opiekowała się kobietami, które spodziewały się potomstwa, osobiście angażowała się w sprawy sądowe, aby bronić sierot, wdów i ubogich. Jest patronką górników wydobywających sól.
8) Święta Jadwiga Królowa Polski – żyła w XIV wieku w Krakowie Opiekowała się szpitalami, założyła bursę (internat) dla ubogiej młodzieży polskiej i litewskiej, wstawiała się u męża Władysław Jagiełły, za skrzywdzonymi wieśniakami, nakłaniając go do wypłacenia odszkodowania za plony zniszczone przez wojsko królewskie.
Zasady konkursu: - przedstawienie - w formie plakatu życiorysu jednego z proponowanych Świętych (lub innego innego samodzielnie wybranego przez uczestnika konkursu)
- prace należy złożyć w terminie do 24 października do p. Cecylii Brakonieckiej
lub do p. Iwony Olbryś
1) Święta Aniela Merici – Żyła w XV/XVI wieku we Włoszech
Była moderatorką dzieł miłosierdzia. Początkowo działała w świeckiej organizacji „Miłość Boga”, której celem była odnowa wewnętrzna oraz wspieranie ubogich. Z biegiem lat dzięki pracy członków organizacji powstawały przytułki dla sierot, zakłady i szkoły dla ubogiej młodzieży, a także pomoc nieuleczalnie chorym w szpitalach.
W roku 1535 założyła nowe zgromadzenie zakonne Sióstr Urszulanek. Misją Urszulanek było wychowanie młodych dziewcząt na dobre matki i osoby zatroskane o dobro wspólne, ponieważ Święta Aniela twierdziła, że NIEŁAD W SPOŁECZEŃSTWIE WYWODZI SIĘ Z NIEŁADU W RODZINIE.
cd-14007
2) Święta Elżbieta Węgierska. - Urodziła się w XIII wieku w rodzinie królewskiej w Bratysławie. W wieku kilkunastu lat została wydana za mąż i urodziła troje dzieci. Kiedy miała dwadzieścia lat jej mąż zginął podczas wyprawy krzyżowej. Jako młoda wdowa zajęła się wychowywaniem dzieci. Ponadto, wbrew całej rodzinie, pomagała biednym: fundowała szpitale, w których posługiwała kalekom oraz opiekowała się trędowatymi. Wspomagała datkami ubogich. Umarła w opinii świętości.
"Święta Elżbieta przedstawiana jest w stroju królewskim albo z naręczem róż w fartuchu. Powstała bowiem legenda, że mąż zakazał jej rozdawać ubogim pieniądze i chleb. Gdy pewnego razu przyłapał ją na wynoszeniu bułek w fartuchu i kazał jej pokazać, co niesie, zobaczył róże, mimo że była to zima. Jej atrybutami są także: kilka monet i różaniec".
3)Święty Brat Albert Chmielowski – Żył w XIX wieku w Polsce
Posiadał ogromny talent malarski, jednak porzucił karierę malarską, aby stać się „Przyjacielem Pana w ubogich”. Jego motto brzmiało: „W życiu trzeba być dobrym jak chleb” Resztę życia spędził w Krakowie wśród ludzi z marginesu, wyrzutków społeczeństwa i biedaków. To dla nich organizował przytułki i domy opieki, które nazywał „Przytuliskami” i „Ogrzewalniami”
4) Święty Franciszek z Asyżu – Żył w XII/ XIII wieku we Włoszech. Pochodził z bogatej rodziny kupieckiej. Był wielkim przyjacielem zwierząt i obrońcą całej przyrody. Odznaczał się również wielką troską wobec żebraków, których stale wspomagał jałmużną. Po przebytej ciężkiej chorobie Franciszek porzucił swoje dotychczasowe zamożne i wesołe życie młodzieńcze i oddał się służbie ubogim i chorym, zwłaszcza trędowatym. Franciszek w trosce o najprostszych i najbiedniejszych zorganizował pierwsze szopki i jasełka bożonarodzeniowe.
5) Święta Matka Teresa z Kalkuty – Żyła w XX wieku w Indiach. Wrażliwa na ludzkie ubóstwo pragnęła założyć zgromadzenie, którego członkinie żyłyby tak samo jak indyjscy nędzarze. Zakładała szkoły dla najbiedniejszej młodzieży: początkowo sama uczyła dzieci pisząc patykiem po mokrym piasku, myła dzieci i dawała schronienie konającym nędzarzom. Kiedy udało jej się założyć Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Miłości, razem ze współsiostrami wyszukiwała w najnędzniejszych dzielnicach Kalkuty oraz w pobliskich miasteczkach i wioskach opuszczonych chorych, kalekich, umierających. Założyła Dom Czystego Serca dla umierających, Dom dla dzieci opuszczonych , które otrzymywały podstawowe wykształcenie oraz rodziny zastępcze. Działalność Sióstr Misjonarek Miłości rozprzestrzeniła się na kraje całego świata, między innymi: Stany Zjednoczone, Związek Radziecki, Czechosłowację, Albanię i wiele innych.
Na pytanie czy Matka Teresa ie jest zmęczona taką ciężką pracą odpowiadała: ODPOCZNĘ W NIEBIE.
6) Święty Jan Boży – urodził się w XV wieku w Portugalii. Swoje dorosłe życie spędził w Hiszpanii, gdzie po przeżytej ciężkiej chorobie i pobycie w szpitalu, dobrowolnie skazał się na życie pośród najbiedniejszych mieszkańców Grenady. Dzielił się z nimi tym co posiadał, zbierał chrust w lesie i sprzedawał, a zarobione pieniądze rozdawał biedakom. Wysiłki Jana zauważyli bogatsi mieszkańcy miasta, którzy pomogli mu zdobyć fundusze na budowę szpitala. Był to początkowo prymitywny budynek, ale warunki były nowoczesne jak na tamte czasy. Przede wszystkim dbano o higienę. Chorych umysłowo oddzielono od innych chorych i traktowano łagodnie. Po przyjęciu do szpitala Jan sam kąpał każdego chorego. Aby nakarmić chorych Jan każdego popołudnia odwiedzał targi, gdzie prosił o resztki niesprzedanych produktów żywnościowych, chodził po domach i żebrał: dostawał jedzenie, a czasem nawet pieniądze. Święty Jan Boży swoją dobrocią zaraził też innych. Umarł po tym, jak ratując tonącego chłopca, zachorował na zapalenie płuc.
7) Święta Kinga – Żyła w XIII wieku w Polsce. Była żoną księcia sandomierskiego Bolesława Wstydliwego. Jako księżna fundowała kościoły, ale także karmiła biedaków, opiekowała się kobietami, które spodziewały się potomstwa, osobiście angażowała się w sprawy sądowe, aby bronić sierot, wdów i ubogich. Jest patronką górników wydobywających sól.
8) Święta Jadwiga Królowa Polski – żyła w XIV wieku w Krakowie Opiekowała się szpitalami, założyła bursę (internat) dla ubogiej młodzieży polskiej i litewskiej, wstawiała się u męża Władysław Jagiełły, za skrzywdzonymi wieśniakami, nakłaniając go do wypłacenia odszkodowania za plony zniszczone przez wojsko królewskie.
